به نقل از «خبرگزاری میزان»

خداحافظی موفق «شنای پروانه» با اکران آنلاین/تجربه کارت این بار در شبکه نمایش خانگی

تاریخ انتشار: ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۸۷۹۸۲۷

فیلم سینمایی «شنای پروانه» به کارگردانی محمد کارت به تهیه‌کنندگی رسول صدرعاملی بعد از ۵ هفته اکران آنلاین موفق وارد نمایش خانگی می‌شود.

فیلم سینمایی «شنای پروانه» نخستین ساخته سینمایی محمد کارت پس از ۵ هفته به اکران آنلاین خود پایان داد و از پنج شنبه وارد نمایش خانگی خواهد شد.

«شنای پروانه» که عنوان بهترین فیلم جشنواره سی و هشتم فیلم فجر از نگاه تماشاگران را با خود به همراه دارد توانست در جذب مخاطب در اکران آنلاین پیشتاز آثار سینمایی باشد و رکورد را بشکند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برای این فیلم بعد از گذشت ۵ هفته ۱۸۸ هزار و ۹۸۰ بلیط فروخته شد. بر همین اساس میزان فروش این فیلم در پایان اکران آنلاین به رقم پنج میلیارد و ۶۶۹ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان رسیده است.

بیشتر بخوانید: برای مشاهده آخرین اخبار از سینمای ایران اینجا کلیک کنید

با توجه به پایان اکران آنلاین این فیلم سینمایی قرار است از صبح روز پنجشنبه ۲۳ اردیبهشت همزمان با تعطیلات عید سعید فطر در پلتفرم فیلیمو در دسترس مخاطبان قرار بگیرد.

سرمایه‌گذاری این فیلم را محمدصادق رنجکشان بر عهده داشته و سید مازیار هاشمی مجری طرح این فیلم سینمایی است.

فیلم سینمایی «شنای پروانه» به کارگردانی محمد کارت در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر رونمایی شد و به عنوان اولین فیلم اکران نوروزی روی پرده رفت، ما کرونا سرنوشت تاریکی را برای پرافتخارترین فیلم فجر ۳۸ رقم زد. فیلم دو بار در مرحله اکران متوقف شد تا در دی ماه بار دیگر راهی سینماها شود، آن هم وقتی که فیلم به طرزی عجیب به بازار قاچاق راه یافت. 

این فیلم نخستین بار در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر اکران شد و توانست بالاترین تعداد نامزدی سیمرغ بلورین را از آن خود نماید، ساخته محمد کارت توانست در بخش‌های بهترین تدوین، بهترین نقش مکمل مرد، بهترین نقش مکمل زن و بهترین صدا و بهترین فیلم از نگاه مردمی سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر را از آن خود کند. 

جواد عزتی، طناز طباطبایی، امیر آقایی، پانته‌آ بهرام، علی شادمان، نیره فراهانی، مهدی حسینی‌نیا، ایمان صفا، مه‌لقا باقری، نادر شهسواری و با معرفی آبان عسکری به ایفای نقش می‌پردازند.

شنای پروانه به عنوان نخستین تجربه کارگردانی محمد کارت اثری قابل دفاع از جهات مختلف است، اثری که شاید نمی توان آن را فیلمی فوق العاده خواند اما در میان آثار این دوره از جشنواره فیلم فجر خوش درخشیده و به اذعان بسیاری از اهالی رسانه یکی از بهترین های این دوره بوده است.

عنصر اصلی و مهم شنای پروانه که بدون شک این فیلم را در دسته آثار خوب قرار می دهد را باید فیلمنامه دانست، فیلمنامه این اثر با شروعی بسیار خوب ایجاد شده و از همان ابتدا تعلیق را در مخاطب ایجاد می کند، هر چند این فیلمنامه در بخش هایی دچار تکرار می شود اما تا پایان روند روایی خود را پیش می گیرد.

فیلمنامه دارای یک هزارتوی خاص است، معمایی که هر لحظه بخشی از آن توسط شخصیت اصلی باز می شود اما در پایان مخاطب را به کلی کیش و مات می کند، روایت معمایی از یک قتل و پس از آن دلیل اقدامی که منجر به قتل شده به خوبی توسط فیلمنامه بسط و گسترش یافته و نقاط عطف را در محل هایی درست عرضه می کند. 

کارگردانی شنای پروانه عامل دیگری برای موفقیت این اثر است، کارت با سابقه خوب خود در آثار کوتاه به سراغ ساخت اثری رفته که شاید در گام اول بلندپروازی خاصی بوده است، انتخاب لوکشین، باز گرفتن از بازیگران و ایجاد اتمسفری درست از جمله بارزه های مثبت این فیلم به حساب می آید.

در کنار این عوامل اما بازی خوب بازیگران این فیلم را نباید نادیده گرفت، شنای پروانه اکثریت موفقیت خود را در کنار عوامل فنی و تولید به بازیگران خود مدیون است، جواد عزتی بار دیگر در قامتی متفاوت به ایفای نقش پرداخته است، نقشی که مخاطب را با خود همراه کرده و تا پایان با خود می کشد. 

در کنار بازی متفاوت عزتی اما نمی توان از ایفای نقشی کاملا متفاوت از امیر آقایی گذشت، نقشی که به خاطر آن سیمرغ بلورین بهترین نقش مکمل مرد را از آن خود کرد و توانست باعث تحسین مخاطبان خود شود. 

از جمله نکات جالب توجه این فیلم می‌توان به همکاری محمد کارت با کارگردانان فیلم سینمایی «جان‌دار» اشاره کرد، فیلمنامه «شنای پروانه» با مضمونی اجتماعی توسط محمد کارت، حسین دوماری و پدرام پورامیری نوشته شده است، در خلاصه داستان آن آمده است: «در جنوب شهر، شنای پروانه طوفان به پا می‌کند».

بازیگرانی چون: جواد عزتی، طناز طباطبایی، امیرآقایی، علی شادمان، مهدی حسینی نیا، مه لقا باقری، ایمان صفا، ناهید مسلمی، نادر شهسواری، بهروز پناهنده، روح الله مهرابی، محمد مطهری پور، نیلوفر شهفری، با حضور افتخاری علیرضا داودنژاد و هنرمندی پانته آ بهرام ومعرفی آبان عسکری در «شنای پروانه» به ایفای نقش پرداخته‌اند.

انتهای پیام/

 

برچسب ها: اخبار سینما سینمای ایران

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: اینجا اخبار سینما سینمای ایران جشنواره فیلم فجر اکران آنلاین فیلم سینمایی شنای پروانه محمد کارت ایفای نقش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۸۷۹۸۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تبلیغات گل درشت در تلویزیون، سینما و شبکه نمایش خانگی به مرز فاجعه رسیده است/ تلویزیون شفاف‌سازی کند

حسین قره: آقایان در تلویزیون که خیال خودشان را راحت کرده‌اند، انگار وقت و زمان و گوش و چشم سایر حواس و قوای فاهمه و... که مخاطبان دارند، مِلک حضرتشان است و تصمیم و کنترلش با خودشان نیست، اخیراً هم که دیگر تبلیغ نمی‌سازند، در واقع خود آگهی‌ها به سریال وسط فوتبال و سریال و... تبدیل شده است، شاید مخاطب یادش برود که داشت چه می‌دید و البته دیده شده بعضی از مواقع خود پخش هم یادش رفته و رفته‌اند برنامه بعدی.

تلویزیون شفاف‌سازی کند

اگر مخاطب تلویزیون باشید گاهی آن قدر تبلیغات طولانی است که نسبت به زمان پخش و قیمت ثانیه و دقیقه تبلیغات در تلویزیون این شائبه برایتان پیش می‌آید که صداوسیما در شکل کلی سهام‌دار آن کالا و خدمات است؛ چون واقعاً خارج توجیه است، مثلاً فرض بفرمایید یک نوعی از چرخ‌گوشت (تعمداً اسم و اصل برند و کالا را نمی‌گویم) هست که شما هر وقت تلویزیون را روشن کنید اول تبلیغ‌کنندگان آن را می‌بینید. اگر یک برند برنامه بلندمدتی داشته باشد که هر خانواده ایرانی (حدود ۲۵ میلیون خانوار) یکی از این وسیله را داشته باشند، حتی اگر ۸۰ درصد سود حاصل از هر دستگاه را صرفه تبلیغات تلویزیونی کند باز هم باتوجه‌به ساعات پخش در میان‌برنامه‌ها یا بین نیمه‌های فوتبال و... توجیه اقتصادی ندارد، آخر تبلیغات حاصل عدد و رقم است، یک برند این میزان از سود را هزینه می‌کند تا این میزان از بازار هدف محصولاتش را بخرند، آخر تک‌محصولی که بازار جهانی هم ندارد، این همه تبلیغ را با چه توجیه اقتصادی انجام می‌دهد. مگر اینکه مثلاً در آغاز سال با بخش آگهی تلویزیون یک قرارداد کلی بسته شده باشد که مثلاً N هزار ساعت بخش در سال به قیمت N میلیارد تومان و گرفتن دو نوع تخفیف، یکی از بابت این که کالا موردبحث تولید ایرانی است و حمایت از بازار داخلی است و دیگر اینکه چون قرارداد موردی نیست و کلی و سالانه است.

همین‌جا چند سرفصل وجود دارد که می‌شود درباره آن صحبت کرد. یک اینکه تقریباً قریب به‌اتفاق تبلیغات این چنینی را چند بازیگر و احتمالاً یک شرکت تبلیغاتی می‌سازند، پرسش اول این است، آیا محدودیتی و رانتی خاص برای سازندگان تبلیغات وجود دارد یا نه تصادفاً این اتفاقات رقم خورده است.

دوم اینکه اگر محدودیتی نیست آیا چنین شرایطی برای همه تولیدکنندگان ایرانی وجود دارد. اگر چنین است آیا تلویزیون فراخوانی عموماً داده است که شرایط برای همه کالاها و همه بازارها و خدمات وجود دارد و می‌توانند از این بستر استفاده کنند. اگر این فراخوان داده شده و اگر شرایط برای همه یکسان است، در بازار تولید داخلی هیچ برند دیگری تمایل به این همه ساعت پخش ندارد؟ که این خود چند سرفصل دیگر را باز می‌کند که آیا برندها و تولیدکنندگان به این نتیجه رسیده‌اند که همین میزان هم هزینه کردن در تلویزیون گران است و بازگشت سرمایه ندارد چرا که سرمایه گران‌بهای اجتماعی تلویزیون ریزش داشته است.

فقط یک نکته دیگر می‌ماند که در شرایط اجتماعی امروز و مسئله زنان به کار با مداقه نیاز دارد، آقایان ابتدا و میان و انتهای بعضی از برنامه‌های گفت‌وگومحور درباره زنان، تبلیغاتی را نشان می‌دهند که دغدغه زنان خانه‌دار این سرزمین خلاصه می‌شود در پوره سیب‌زمینی، این هم سطح سلیقه و دغدغه و بلندنظری، واقعاً خود حماسه است. (تأکید می‌کنم که آن تبلیغات می‌تواند در برنامه‌های آشپزی و یا سرگرمی محور پخش شود؛ ولی بعد از هر برنامه‌های منظور است.)

دوباره و بلکه شاید دوباره باید تأکید کنم که صداوسیما به دلیل اختصاص بودجه ملی - که امسال ۲۴ هزار میلیارد تومان به آن اضافه شده است - باید نسبت به تمام کنش‌ها و واکنش‌ها، برنامه‌سازی‌ها، تولیدات و... پاسخگو به ملت باشد. اگر تلویزیون خصوصی بود یا همچون شبکه نمایش خانگی منبع مالش از بخش خصوصی تأمین می‌شد، این همه تأکید لازم نداشت و آقایان جبلی و جلیلی که بر مسند و صندلی یگانه رسانه ملی نشسته تکیه زده‌اند باید برای تک‌تک اقدامات پاسخگو باشند.

هنرمندان و فاجعه تبلیغات در شبکه نمایش خانگی و سینما

همان‌طور که همه می‌دانیم، بسیاری از هنرمندان و نویسندگان و... حوزه سینما چشم و دل از تلویزیون بریده‌اند و به سینما و شبکه نمایش خانگی پناه برده‌اند و ناگفته نماند که هنرمندان ترازی هم چشم و دل از همه چیز شسته‌اند و در سکوت نشسته‌اند. شاید توجیه بسیاری این است که «به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل». به‌هرتقدیر کار ما قضاوت نیست و هر که هر چه خود می‌خواهد همان می‌کند؛ اما نکته کجاست، در شبکه نمایش خانگی و سینما که بخش خصوصی دستی در تولید آن دارد برای تأمین هزینه یا نیاز به سرمایه‌گذاری دارد که نیتش سود کم و حضور در خلق هنر است و یا نه سرمایه‌گذاری که مثل هر تجارت و بازار و صنعتی به دنبال سود مکفی و به‌اندازه سرمایه است. بماند که هر کدام باشد مهم نیست مهم ارائه هنرمندانه تبلیغات در آثار است. این مسئله و پدیده هم مختص ما نیست، همه جهان گرفتار این نوع تولید تبلیغات هستند. این چرخه که باید کالای تولیدشده به دست مصرف‌کننده برسد و آن را مصرف کند که چرخه تولید دوباره بچرخد، هر چه هست فعلاً سرنوشت این عصر است؛ اما نوع ارائه آن بسیار مهم است.

تبلیغات گل درست حتی گرفتاری بزرگ‌ترین هنرمندان تاریخ معاصر بوده و هست. به‌خاطر دارم در یک نشست کارگردان فقید و بزرگ تئاتر جهان، پیتر بروک در زمان بخش یکی از جسورانه‌ترین آثارش (مهابهاراتا) در تلویزیون همین مشکل را داشته که هر ۱۵ دقیقه آن فیلم تئاتر قطع و برنامه به بخش آگهی می‌رفته است. این قطع حس و حال و هوا برای یک فیلم تئاتر و مخاطب و تولیدکنندگان آن عذاب‌آور بوده و پیتر بروک صحبت می‌کند و از سرمایه‌گذاران و گروه‌های تبلیغاتی می‌خواهد که اطلاعاتشان را در آخر و حتی تیتراژ بیاورند؛ ولی حس تماشاچی را در میانه اثر قطع نکنند. (نقل به مضمون عرض کردم؛ چون سال‌ها پیش این ویدئو را دیدیم.)

قاعده سریال ها و پخش‌های جهانی و تلویزیون‌ها خصوصی این است که هر ۲۰ دقیقه فرصتی یک تا دودقیقه‌ای به آگهی داده شود؛ اما اینکه در سریالی که هنرمندان برجسته در آن هستند به درودیوار آن تبلیغات چسبیده باشد و حتی در یک سریال مثلاً ساختمان مرکزی شرکت تبلیغ‌کننده دیده شود... (باز هم تأکید می‌کنم که از ارائه مصداقی واقعی پرهیز دارم) دیگر فاجعه گل درشتی است و از خارج از عرف تمام درس‌های تبلیغات است و قطعاً به ضدتبلیغ تبدیل می‌شود.

تبلیغات در عصر جدید با هنر گرافیک که هنری بصری است گره می‌خورد، مختصر و موجز و متناسب و با احترام به شعور مخاطب. اینکه در همه جای یک سریال نمای نزدیک بازیگر و سرش باشد و پشت سرش فلان شامپو که واقعاً ضدتبلیغ است. یکی از شروط استمرار یک هنر احترام به مخاطب است و هنرمندان آفرینشگر نباید اجازه دهند که تبلیغات غیرهوشمندانه و گل درشت به اعتبار آنان ضربه بزند.

توجه به تولید ملی و بهره‌مندی تولیدکنندگان که سالانه میلیون‌ها نفر از خدماتشان استفاده می‌کنند کار بسیار خوبی است، تبلیغات چنین پدیده‌ای است، اما استفاده در حد فوق ابزار و بی‌احترامی به مخاطب را باید خود هنرمندان فکری برایش بکنند. هنرمندانی که کار تبلیغات می‌کنند باید سرمایه‌گذاران را توجیه کنند که چه چیزی برای آنان مناسب است. تن‌دادن تمام به خواسته سرمایه‌گذار که احتمالاً خواسته‌ای داشته و اصرار دارد که در چنین شرایط اقتصادی پر ماجرایی سرمایه‌گذاری‌اش حداکثر سود را داشته باشد باید با قواعد هنر هم بخواند، برای اعتبار برندی که ساخته است حداقل بپذیرد که ارائه هنرمندانه کالا و خدمات برندش برای شرکت و تجارتش سودی بلندمدت خواهد داشت.

تبلیغات محیطی که در اختیار سینما و شبکه نمایش خانگی است هم یکی از سرفصل‌هایی است که می‌توان درباره آن نوشت که در این کوتاه نوشته نمی‌گنجد.

۵۷۵۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902705